In functie van het onderwerp van de 404-tentoonstelling in Harelbeke koos Van Heuverswijn voor twee tekeningen die tijdens de lockdown ontstonden. Ze probeerde uit te gaan van iets wat ze niet wist - of niet begreep. En gaf haar onwetendheid op een ongedwongen wijze vorm. Opnieuw putte ze inspiratie uit de wetenschap. Ze combineerde informatie over de oneindigheid van het heelal - wat ligt er buiten onze waarnemingsgrenzen? Met scherpe berichtgeving over wolken, stratosfeer en het micro-leven dat hierin huist.

 

Toen Van Heuverswijn benaderd werd om deel te nemen met de expo ging het gesprek als snel over de potentiële wetenschapsobjecten - wat zijn ze en hoe zouden ze gekozen worden. Haar fascinatie voor de ruimte kanaliseerde in de concrete vraag of het al dan niet mogelijk zou zijn om haar tekeningen in relatie te plaatsen met een echte meteoriet.

 

Als bij wonder geschiedde het. Een meteoriet uit de negentiende eeuw werd gevonden. Dit bijzondere object is slechts een onderdeel - de meteoriet werd ooit in drie delen gebroken (ter onderzoek). Zo blijkt dat de meteoriet voor het grootste deel bestaat uit metalen die amper voorkomen op aarde. Op deze wijze draagt ook de meteoriet perfect bij tot het concept van de ‘page not found’.

 

Van Heuverswijn tekent. Ze benoemt haar werken nooit. Anoniem gaan ze door het leven - gesterkt met de visuele autonomie die ze bezitten